Wat is bewijsuitsluiting?

De overheid moet zich aan regels houden. Dat is een belangrijk kenmerk van de Nederlandse rechtstaat. Wanneer de overheid bij het verkrijgen van belastend bewijs een belangrijke regel heeft geschonden, kan dit bewijs worden uitgesloten van de bewijsvoering. Dat wordt bewijsuitsluiting genoemd. Bewijsuitsluiting is een reactie op een vormverzuim.

Voorbeelden van belangrijke regels waar de overheid zich in het strafrecht aan moet houden;

• Een verdachte moet voor zijn eerste verhoor overleg kunnen hebben met een advocaat.
• Een advocaat dient toegang te hebben tot het verhoor van een verdachte.
• Een verdachte moet worden medegedeeld dat hem het recht om te zwijgen toekomt.
• De telefoon van een verdachte mag alleen worden afgeluisterd met toestemming van een rechter.
• Een verdachte mag alleen buiten heterdaad worden aangehouden met toestemming van een officier van justitie.
• Een verdachte mag alleen intensief worden geobserveerd met toestemming van een officier van justitie.

Behalve de genoemde voorbeelden zijn er nog veel andere voorbeelden.

De Hoge Raad stelt zich al sinds 2004 op het standpunt dat bewijsuitsluiting alleen nog maar in uitzonderlijke gevallen mag worden toegepast. Hier bestaat veel kritiek op: ook bij rechters van rechtbanken en gerechtshoven. Die kritiek leidt er met enige regelmaat toe dat rechters van rechtbanken en gerechtshoven toch overgaan tot bewijsuitsluiting. Daarmee schuiven zij de zienswijze van de Hoge Raad terzijde. Dan is er sprake van rechterlijke ongehoorzaamheid.

Bent u van mening dat belastend bewijs in uw zaak moet worden uitgesloten, neem dan contact op met een gespecialiseerd advocaat. U kunt ons bereiken op 035-3038110 of vul het contactformulier in. Wij bellen u zo snel mogelijk terug.

Wilt u weten wat bewijsmiddelen zijn, klik dan hier.